Demir veya çelik tozu parçacıklarını çeken ve etraflarında manyetik bir alan oluşturabilen nesnelere mıknatıslar denir.
Mıknatısların kuzey ve güney olmak üzere iki kutbu vardır. Mıknatıs herhangi bir yerden kırılmış olsa bile, kuzey ve güney kutbu da vardır.
Mıknatıslar İsveç'te, Urallarda ve Cezayir bölgesinde doğal olarak bulunabilir veya dünyanın her tarafına dağılmıştır. Bu mıknatıslar doğal yollarla mıknatıslanmış maddelerdir. Bununla birlikte, bu doğal mıknatıslara ek olarak, özel işlemler sonucunda oluşan yapay mıknatıslarda bulunurlar. Modern mıknatısların imalatında özel çelik kullanılmıştır.
Bu çelikler, karbonun çözünmeye başladığı ve östenizasyon işleminin uygulandığı 800 dereceye ısıtılır. Soğutma işlemi, elde edilen östenitin bozulmadığı sıcaklık olan 260 dereceye hızla uygulanır. Bu işlem sayesinde demirde sadece demir karbür oluşur. Bu malzemeler yapay mıknatısların imalat sürecindeki ana malzemelerden biridir. Bu özel çelikler kobalt bakımından% 25 oranında zengindir.
Mıknatıs yapımında kullanılan en önemli malzemelerden biri alnico'dur. Alcino,% 20 veya% 35 pay ile kobalt,% 15 pay ile nikel ve% 8 pay ile alüminyumdan oluşmaktadır. Özellikle saat yapımında platin kobalt karışımı kullanılır.
Ek olarak, mıknatıslanma özelliğinin çıkarılmasının çok zor olduğu kobalt ferrit ve baryum ferritinden elde edilen malzemeler, eski tip çelik mıknatıslardan çok daha sık kullanılır. Ferrit malzemelerin yaşlanma belirtileri olmamasına rağmen, çok güvenilirdir. Bu, otomobil ve uçak gibi önemli alanlarda ferrit malzemelerin kullanımını arttırmıştır. Ek olarak, esnek mıknatıslar, ferritlere kauçuk veya plastik dahil edilerek elde edilir.
Yapay olarak yapılan mıknatıslar çok daha sık kullanılır çünkü doğal mıknatıslardan çok daha dayanıklıdır ve özelliklerini uzun süre kaybetmezler. Ayrıca, yapay mıknatıslar özel bir üretim sistemine göre üretilir ve mıknatıslanma özellikleri sabit hale gelir.
