4. Sınıf Türkçe Yalnız Orkide Metni Okuyorum Anlıyorum Çalışma Kağıdı
Uçsuz bucaksız kırlarda, bir patikadaydım. Birden, yandaki çimenler arasında o gözüme ilişti. Tek başınaydı. Çok güzeldi ama suskundu, sessizdi.
"Orkide..." dedim, "Güzel orkide! Ne kadar yalnızsın!"
"Arkadaşsız kaldım." dedi. "Kimsem yok."
"Ne oldu onlara? Nereye gittiler?"
"Ne olacak? İnsanlar neredeyse soyumu kurutacaklar. Eline çapa alan kırlara ko-şuyor. Nerede bir orkide bulursa kökleyip götürüyor."
"Peki ama neden?" diye sorumu yineledim.
"Salep yapmak için." dedi. "Kimileri dondurma yaparken de kullanıyormuş. Şöyle çevrene bir bak bakalım, başka orkide görebilecek misin?"
Çevreme göz gezdirdim. Ondan başka orkide yoktu. Buralarda o tekti, tek başı-naydı.
Onun ne kadar yalnız ve çaresiz olduğunu o an daha iyi anladım. Düşüne kalmı-şım. Orkidenin sesiyle kendime geldim:
"Çok korkuyorum. Sonunda hepimizi yok edecekler. Yalnız orkide kardeşlerimin değil, az bulunur öteki bitkilerin de yaşamı tehlikede."
"Çok haklısın sevgili orkide." dedim. "Bir yandan sizin kökünüzü kurutuyorlar, bir yandan sulak alanları. Sulak alanlarda yaşayan kaç türlü bitki ve hayvan yok oluyor. Orman yangınları desen ayrı bir felaket! Hem, sen bir de doğayı bozup yok eden be-tonlaşmayı görsen!"
O an annemle babam aklıma geldi. İkisi birden geçenlerde Doğal Yaşamı Ko-ruma Derneğine üye olmuşlardı. Bunu orkideye anlattım.
"Merak etme, sizin korunmanız için çalışanlar da var. Hem de pek çoklar ve hiç boş durmuyorlar."
Orkidenin o anki sevincini görmeliydiniz.
Eğildim. Sevinçle parlayan gözlerinden öptüm.
"Gidiyorum ama üzülme." dedim. "Ben de onlarla birlikte çalışacağım bundan böyle. Haydi, hoşça kal..."
Uçar gibi koştum. Geride rüzgârım kaldı. Bir an önce eve varmalı ve yaşadıklarımı annemle babama anlatmalıydım. Sonra, onların çalışmalarına ben de katılmalıydım.
